homerus van heerlen

Een stadsgedicht van Merlijn Huntjens

ik weet het nog.
wat serveren was leerde ik bij de tennisclub,
wat oorlog was van jullie;
oorlog is een match in enkelspel met twee sets.

eerste set.
ik; de bal.
zij sloegen zich
als twee gele vilten helften om mij heen
elkaar treffend bij witgrijze meanderende lijnen.

ik kan de tijden teruglezen op het scorebord,
en zie jou als de zijlijn staan, gymnast, intellectueel.
de lezer, ballenjongen, lovegamer, homerus van heerlen.
en ik; de bal.

tweede set.
de kemphanen ontdaan van hun veren,
en jij; de stille liefde.
de fakkel is met ons ontstoken.
manuel, ik heb je al die tijd dat vuur
gedragen, heerlen als een blusdeken om je heen.

de goden hebben ons verlaten,
laten we hier blijven.