Het verhaal van: Maria

“Wat je aan een ander geeft, krijg je terug. Dat teruggeven ken ik niet van de ‘gezonde’ wereld.”

Maria ging bij de nonnen naar school. Handwerken en bidden, de hele dag. Ze haalde een tien voor Godsdienst. Haar eerste man was Sardiniër. Tijdens haar eerste reis naar Italië bracht Maria een bezoek aan het Vaticaan. Daar is ze van haar geloof gevallen. Ze belandde in een geloofscrisis en ging nooit meer naar de kerk. Maar Maria gelooft wel dat er iets bestaat. Haar vrijwilligerswerk voor Only Friends - een stichting die het voor iedereen met een beperking mogelijk maakt om te sporten, te participeren, positief te leven en talenten te ontwikkeling in een eigen, veilige en vertrouwde omgeving - is haar leven. “Als God bestaat, dan voel ik dat in werken met deze fantastische mensen.”

Vertel eens over je beperking. Wat heb je? Hoe kwam je erachter? Wat merk je ervan?

Stel je het gevoel voor van vuurwerk dat in je gezicht ontploft. Pijnaanvallen, vierentwintig uur per dag, weken, maanden aan een stuk. Ik heb aangezichtspijn, een onzichtbare zenuwaandoening. Het begon allemaal na een behandeling bij de tandarts. Ineens voelde ik die heftige pijn in mijn gezicht en in tand. Het treft in de meerderheid vrouwen. Maar op de pijnpoli heb ik mannen horen schreeuwen. Als een haar mijn wang raakt, doet het pijn. Ik kan me tijdens zo’n aanval niet verzorgen. Niet naar de kapper, de tanden niet poetsen, helemaal niks. Daar schaam ik me voor. Het schrikt mensen af. Bij een hevige pijn kan ik alleen maar ineen gedoken in foetushouding liggen. Angst overspoelt me, paniek voor wat komen gaat. Je leert het een plek geven of je springt van een flat. Ik heb het geluk dat ik het een plek leerde geven. De boeken van Louise Hay hebben me enorm geholpen. Bij een pijnaanval spreek ik mantra’s uit in het Engels: “I can do it. I can heal myself.” Of ik visualiseer een plek waar ik heel gelukkig was. En ik denk aan mijn drie kleinkinderen.

Wat deed het in eerste instantie met je? Hoe zag je leven ‘ervoor’ eruit?

Mijn familie verhuisde op mijn veertiende naar Heerlen. Ik groeide op in een jongenswereld. Beide broers waren beroepsmilitair. Ik trouwde jong. In de jaren zestig leefden we een jaar of vier heel primitief op Sardinië. Het leek wel het stenen tijdperk. Daar leerde ik om dankbaar te zijn en dat je met weinig geld veel kunt doen. Het is maar net waar je de prioriteit legt. Al op mijn eenentwintigste had ik drie kinderen. Later zijn mijn man en ik gescheiden. Pas toen mijn jongste in de pubertijd zat, ben ik gaan studeren. Daarna ging ik met jongeren werken in Kerkrade West. Met vijftig belandde ik door een ongeval in de WAO. Maar ik heb geen dag stil gezeten; ben meteen vrijwilligerswerk gaan doen.

Vertel eens wat meer over jezelf. Wie ben je? Wat doe je? Wat zijn je hobby’s? Wat drijft je?

Ik loop veel – drie keer per week tot wel twintig kilometer – luister graag muziek, verslind boeken en maak plezier met mijn familie en vrienden. Verder ben ik Roda-fan; zit nog elke wedstrijd aan de radio gekluisterd. Via Roda ben ik bij Only Friends belandt. Het werken met Only Friends geeft me enorm veel voldoening en plezier. Heb je rare voeten? Een dikke buik? Zit je in een rolstoel? Het maakt niet uit. Only Friends draait om de gedachte dat iedereen ok is. Dat bewonder ik er zo aan. Ik zie, vooral bij ouderen, dat mensen zich van elkaar afkeren. Ik weet hoe het is. Dat gun ik niemand. Daarom wil ik mensen met een beperking laten voelen dat ze erbij horen. Het werkt twee kanten op. Wat je aan een ander geeft, krijg je terug. Dat teruggeven ken ik niet van de ‘gezonde’ wereld.

Wat kunnen anderen van je leren?

Geloof dat er een manier is waarop pijn weg gaat. Vindt een houvast. Blijf in jezelf geloven. Ik ben er vast van overtuigd dat ik door elke moeilijke periode kom. Louise Hay kon het. Ik kan het ook.

Wat wil je ons nog meegeven?

Kijk niet neer op mensen die er anders uitzien of een aandoening hebben. Sta er bij stil dat het ook jou kan gebeuren. Bij mij drong al heel jong het besef door dat ik ooit aan de beurt kom. En ben dankbaar. Zeg ook eens dankjewel.