Max en Ria leerden elkaar in 1978 kennen. Zo’n 43 jaar, twee dochters, twee schoonzoons en drie kleinkinderen later weten Max (64) en Ria Pool (63) wel wat het leven te bieden heeft. En dat is niet alleen maar rozengeur en maneschijn.
Max en Ria leerden elkáár goed kennen, maar ze kwamen ook zichzelf tegen. Max en Ria: “Als echtpaar zijn we niet eenzaam. Maar we weten wel hoe het is om je alleen te voelen.”
De voordeur van hun Heerlense woning in Heksenberg zwaait open. Hond Mea begroet de bezoeker hartelijk en er staat al snel koffie op tafel. Iedereen is welkom in huize Pool en vooral Max heeft nog een druk leven. Zoals zijn dagelijks wandelingen met de hond, maar bijvoorbeeld ook met de organisatie van evenementen als de wielerronde de Pijl van Heerlerheide, die hopelijk dit jaar weer gereden kan worden.
Toch betekent regelmatig contact met mensen niet automatisch dat je je dan nooit alleen voelt, weet het stel. Ria heeft MS en is aan huis gekluisterd. “Max heeft geregeld afspraken buitenshuis. Hoewel de kinderen langskomen en ook buren af en toe binnenlopen, voel ik me op die momenten alleen. Dan bel ik iemand op. Verder kijk ik veel tv of doe spelletjes op de computer.”
Max knikt: “Ons verleden heeft ons gevormd en speelt een rol in onze manier van beleven en reageren. Naast MS heeft Ria verlatingsangst. Halverwege mijn afspraak bel ik altijd even naar huis. Of ik vraag iemand, zoals de kinderen of iemand anders even extra te bellen of langs te gaan. Dat vragen om hulp was een eenzaam leerproces.”
Hun gezamenlijk leven begon in discotheek Kiss aan de Bokstraat in Heerlerheide. Max: “Ik was in militaire dienst en had verlof. Samen met een vriend zat ik wat te drinken. En toen kwam zij binnen,” met een hoofdknik naar Ria. Om Ria’s mond vormt zich een lachje, als Max verder gaat. “Ik zeg tegen mijn vriend, wat een lekker ding. Hij zegt, ik ken haar wel, ze zat bij mij in de klas. Omdat het voorstelrondje dat mijn vriend me beloofde maar niet kwam, heb ik zelf het initiatief genomen.” Ria: “Ik zag hem komen in zijn soulbroek met krijtstreep en ik vond hem wel een leuke vent.”
Drie maanden later ging het stel samenwonen en nog een aantal maanden later deed Max Ria een huwelijksvoorstel. “Ik zei, wat dacht je ervan als we gingen trouwen.” Ria lacht: “Niks bloemen, of op een knie. Maar ik heb wel ‘ja’ gezegd!”
In augustus 1979 trouwde het stel en een paar maanden later was Ria zwanger.
Op dat moment startte er een achtbaan aan emotionele gebeurtenissen. De bevalling was heel zwaar. Ria: “Ik heb een week in het ziekenhuis gelegen, ze vreesden voor mijn leven.” Later bleek dat Ria al jaren aan MS leed. Max werkte op dat moment als slager en ging op een dag, tijdens zijn werk, door zijn rug. “Ineens lag ik op de grond en kon ik mijn benen niet meer bewegen. Ik had helemaal niet in de gaten dat mijn rug zo versleten was. Na een MRI had ik de keuze: of verder in een rolstoel of een spannende, zware operatie. Ik koos voor de tweede optie. Nog altijd heb ik veel pijn, maar ik loop. Vorig jaar werd ik met een hartinfarct opgenomen in het ziekenhuis. Dat was net aan het begin van de coronapandemie. Een heftige tijd. Ik lag twee weken alleen op een kamer. Dan ga je nadenken.”
Op al deze en andere moeilijke momenten in hun leven had het echtpaar veel steun aan elkaar. Maar Max ontdekte nog iets. “Ik moest van jongs af aan zelfstandig zijn. Ik regelde het wel, liet nooit mijn emoties zien, ik was koppig en vroeg nooit om hulp. Pas toen ik me kwetsbaar op durfde te stellen en kon zeggen: ‘ik heb hulp nodig’, voelde ik me niet meer alleen. Er kwam ook meteen hulp, uit verwachte en uit onverwachte hoek.”
Ria: “Dat doen we zelf ook, anderen aanmoedigen om te praten. Ik kan heel goed luisteren. Dus als ik zie dat iemand in de put zit, zeg ik, vertel maar, ik luister. Dat helpt!”
“Ga niet bij de pakken neerzitten,” vult Max zijn echtgenoot aan, “Ben je alleen, pieker je ergens over, of heb je hulp nodig, schaam je niet en vraag om hulp, praat, deel je emoties. Dat is niet zielig, dat is juist heel sterk. En er gaat een wereld voor je open.”
Op de hoogte blijven? Schrijf u in voor onze nieuwsbrief.